«Τι είναι οι συνεδρίες; Τι γίνεται εκεί;»

Η εργασία του θεραπευόμενου με τον θεραπευτή του είναι μια διαδικασία αλληλεπίδρασης, όπου το άτομο, μαθαίνει τον εαυτό του, τα κίνητρα, τις επιθυμίες του, τους φόβους του. Δεν είναι μια παθητική ακρόαση ή μια αφήγηση. Αντίθετα είναι μια ζωντανή συζήτηση μέσα σε ένα κλίμα ειλικρίνειας, σεβασμού, αποδοχής. Κάθε συνεδρία ενισχύει την θεραπευτική συμμαχία και το συμβόλαιο προόδου που έχει το άτομο με τον θεραπευτή του.

Η ίδια η θεραπευτική σχέση λειτουργεί ως μήτρα δημιουργίας επόμενων σχέσεων  ή/και επιδιόρθωσης των ήδη υφιστάμενων σχέσεων, αφού το άτομο μαθαίνει να ακούει, να συνδιαλλέγεται, να βάζει όρια, να εκφράζεται ευθέως αλλά με ευγένεια και καθαρότητα. Μαθαίνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και την κρίση του γιατί ξέρει πια ΠΩΣ κατέληξε σε μια κρίση ή επιλογή δίχως να είναι αδιαφανή τα κίνητρα του.

Ο θεραπευόμενος ελέγχει την εγκυρότητα των πεποιθήσεων που διατηρεί μέσα στα χρόνια και που πάνω τους έχει στηρίξει ολόκληρα νοητικά οικοδομήματα, αποφάσεις ζωής και συμπεριφορές. Ενισχύεται και εκπαιδεύεται να αναλύει τα δεδομένα μιας συνθήκης και να οργανώνεται στην επιλογή της καταλληλότερης στάσης. Να είναι μαχητικός αλλά όχι επιθετικός, επίμονος αλλά όχι άκαμπτος, αισιόδοξος αλλά και πραγματιστής.

«Μπορεί να με βοηθήσει ένας ξένος;»

Ο θεραπευτής είναι ο επαγγελματίας που εκπαιδεύτηκε στο να κάνει αυτό ακριβώς: να βοηθά στην κατανόηση του ατόμου για τον εαυτό του, τον κόσμο και τους άλλους. Είναι δάσκαλος και  προπονητής σε μια συμμαχική σχέση εμπιστοσύνης. Δεν είναι «φίλος» γιαυτό και η κρίση του είναι αντικειμενική και τα κίνητρα σαφή. Εξάλλου και ο γιατρός, ο κουρέας, ο υδραυλικός, ο παπάς, ο δάσκαλος, «ξένοι» ήταν μέχρι που μας βοήθησαν σε κάποιο πρόβλημα μας και εάν αυτό έγινε σωστά αν και παραμένουν «ξένοι» είναι πια άτομα που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε.

«Πρέπει να λύσω τα προβλήματα μου μόνος μου»

Η ζωή είναι ατομικό άθλημα. Οντως κάποιος λύνει τα θέματα που τον δυσκολεύουν μόνος του. Ωστόσο αυτό μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικά, πιο σύντομα με βοήθεια. Ο θεραπευτής δεν λύνει προβλήματα, δεν υποκαθιστά την κρίση ενός ανθρώπου.

Η συνεργασία με τον θεραπευτή οδηγεί στην κατανόηση των παραμέτρων μιας συνθήκης που απο απλή τις περισσότερες φορές έγινε δυσφορική, πολύπλοκη και κάποιες φορές αντιληπτή ως αδιέξοδη. Γιαυτό και στην πορεία το άτομο ξεμπερδεύοντας τις εντυπώσεις απο τα δεδομένα, τις αλήθειες απο τους φόβους, ΞΕΡΕΙ πια τι θέλει, πως να το επιτύχει, πως να διεκδικεί.

Γιατί αν χάσεις τον δρόμος σου ρωτάς κάποιον ντόπιο και αυτό είναι οκ, ενώ το να ζητήσεις βοήθεια επειδή αποπροσανατολίστηκες στην ζωή, είναι πρόβλημα ή αδυναμία;

«Ανησυχώ μήπως μετά θα εξαρτώμαι απο τον θεραπευτή μου»

Επιτυχημένη συνεργασία είναι αυτή που οδηγεί στην αυτονόμηση του θεραπευόμενου.

Ο θεραπευτής εξηγεί και μαθαίνει στον θεραπευόμενο έναν τρόπο σκέψης και αποκωδικοποίησης της πραγματικότητας δίχως στρεβλώσεις, δίχως παρερμηνείες. Εξ αρχής προσδιορίζονται με σαφήνεια τα πεδία δυσκολίας, οι στόχοι, με τέτοιον τρόπο που να είναι μετρήσιμοι για να αξιολογούν και οι δύο την εργασία τους.

Συνεχώς υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή. Ο ρόλος του θεραπευτή είναι να μάθει το άτομο να σκέφτεται ορθά για να μπορεί να επιλύει τις δυσκολίες του, μόνος του αργότερα με καθαρό μυαλό, απαλλαγμένος απο τα νοητικά του παράσιτα. Να ζεί και να χαίρεται παρά τις δυσκολίες του.